"ထမင္းစားၿပီးတစ္မ်ိဳူးလို..အိပ္ရာ၀င္လည္းတစ္မ်ိဳးလို..ေဆးလိပ္တို..ေဆးလိပ္တို"
ညေနစာစားၿပီး ခ်ိန္ ။ ခါတိုင္းလိုပဲေပါ့..အေဆာင္တန္းႀကီးရဲ႕ အခန္းလြတ္တစ္ခန္းမွာ ေဘာ္ဒါေတြ စုၿပံဳၿပီးေဆးလိပ္ခိုးခိုးေသာက္တတ္တဲ့အက်င့္။
(အေဆာင္တန္းႀကီးလည္း မိုးခိုးေတြအူ..ညဘက္ေရာက္ရင္ အခန္းေတြတိုင္းမွာ
ဒီမီးခိုးေငြ႕တို႔ ထရံေပါက္က ထြက္သြား..ဒီမ်က္ႏွာက်က္ေတြထဲမွာ ဖြက္ထားၾကတဲ့ ေဆးလိပ္တိုေလးေတြ
အိႏိၵယကြမ္းထုပ္ မ်ားလည္း ကုတင္ေတြေအာက္ျပန္႔က်ဲ
တီခ်ာေတြျမင္မွာကိုဆိုး ဆိုး ဆိုးလို႔ တခါးပိတ္ေသာ့ခ်ိတ္ေအာင္းေနတဲ့ အေမွာင္ခန္းက...)
"ဘယ္သူလဲကြအျပင္က ..နာမည္ေျပာ..မေျပာရင္မဖြင့္ေပးဘူးေနာ္"
"ငါးပိ(ေအာ္)ငါစည္သူပါကြ..မင္းတို႔ကလည္း..တခါးဖြင့္ေပးစမ္းပါ"
"ခဏေလး ငပိ..မင္းအဲဒီဘက္ကေန နည္းနည္း ပိန္႔ကန္လိုက္" "ဖုန္း"
"ေအးးးရၿပီ..ခဏေလးငါးပိ..မင္းအဲဒီဘက္မွာေရွာင္ထားေနာ္..ငါတံခါးဖြင့္ၿပီ"
"ဒုန္း" ဆိုၿပီး အဲလိုေဆာက္ကန္ပစ္လိုက္မွ တံခါးကပြင့္တာ ..ပိုတယ္လို႔ေတာ့မထင္နဲ႔။အဲဒီေနာက္ ေဆးလိပ္ဖင္ဆီကပ္ခ်ိန္ေလာက္ ေရာက္ေတာ့ အျပင္က တံခါးလာေခါက္ျပန္တယ္။
" ေဟ့! အျပင္ကဘယ္သူလဲကြေဟ..အားအားရွိ တံခါးလာေခါက္ေနတာ၊ ဘယ္သူလဲ..နာမည္ေျပာ
ေဟ့! မၾကားဘူးလားကြ ေျပာေနတာ....ေအ..နာမည္မေျပာဘူးလား၊ ရတယ္ေနာ္..ဒီကလည္း
မဖြင့္ဘူးေပါ့ကြာ။ ဘာျဖစ္သလဲ..တံခါးက ပိတ္ရဖြင့္ရ ခက္တာနဲ႔"
ဒီတံခါးက ေဟာဒီလို (ဒုန္း) ဆိုေဆာင့္ကန္လိုက္မွပြင့္တာ..ေဟာဒီလို(ဒုန္း)ဆို ေဆာက္ကန္လိုက္မွ..။
(ေနာက္ေန႔မနက္) အိမ္ကမိဘေတြကိုယ္စီ ကိုယ္စီေရာက္ခ်လာေတာ့မွ သိရပါေတာ့တယ္
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ။
No comments:
Post a Comment